Laat ze in de spiegel kijken

Mensen reageren heel wisselend op de verstandelijke beperkingen van onze dochter. In de succesvolle buurt waar wij wonen is het soms schrikken: verdriet, pijn, ziekte of erger nog gewoon vette pech, dat past niet in het succesvolle plaatje. Maar er zijn er ook zat die gewoon vragen wat er aan de hand is. Prettig: dan kan ik het ook gewoon vertellen.

Het ergste zijn de opzichtig-kijken-en-niets-zeggers… Niet eens vanwege mezelf, want ik ben mondig genoeg om zo iemand het schaamrood op de kaken te laten krijgen. Maar ik realiseer me dan zo ontzettend scherp dat onze jongste haar hele leven starende mensen zal hebben. En dat doet pijn.

Een vriendin van mij werkt regelmatig met mensen met een beperking en zij had een keer aan een vrouw gevraagd wat ze het moeilijkst vond van verstandelijk beperkt zijn. Dat ze zo naar me kijken, had deze gezegd. Waarop mijn vriendin zei: denk een spiegel tussen jezelf en de kijker.

De kijker kijkt namelijk naar zichzelf…