Ons vlindertje werd tien dagen oud ondervoed opgenomen. Zij kreeg daar een verkoudheidsvirus overheen. Dat wil je niet hebben als je pas tien dagen oud bent. Ze was niet in levensgevaar, maar het was wel een tijdje penibel. In die dagen belde ik veel met mijn vader, internist (met pensioen maar geen minder goede arts), om de medische kanten te bespreken. We deelden tussen neus en lippen door ook onze vrees. Zo weet ik nog precies waar ik zat toen mijn vader mij zijn grootste zorg toevertrouwde: als ze maar zelfredzaam wordt… Een zorg waar ik toen nog helemaal niet aan toe was. Wij hoopten nog op het gymnasium, al wisten wij beiden diep van binnen wel beter.
Vanavond at mijn vader bij ons en we gingen weer even terug naar dat moment. Met verwondering keken we terug op de weg die wij alle drie in de tussentijd hebben afgelegd. De eerste jaren verloren we alleen maar hoop: zelfredzaam zetten we al snel uit ons hoofd, lang vreesden we dat ze nooit zou leren lopen. Je stelt je verwachtingen steeds bij, eigenlijk steeds omlaag. Maar sinds zij naar haar dagbehandeling ging, ruim anderhalf jaar geleden, en zeker sinds ze afgelopen september naar school ging, zijn de verwachtingen langzaam ook weer een beetje gestegen. Waar we jarenlang een meisje omgeven door haar eigen wereld in ons leven hadden, hebben we nu een echte kleuter die vol meedoet in huis.
Toch bleef en blijf ik zeggen dat ze nooit zelfredzaam zal zijn. Vanavond stelde mijn vader daar vragen bij. Kwetsbaar, niet weerbaar tegen deze harde wereld, nee dat vrezen we alle drie van niet. Maar zelfredzaam… mijn vader zag het wel. En inderdaad: ze vroeg om een toetje, zette haar bord zelf opzij, legde haar bestek recht op het bord en haalde vervolgens zelf haar toetje uit de ijskast in de keuken…. Dat ze de ijskastdeur ook nog dicht deed, was meer dan menig ouder van zijn kind krijgt…
Ik was nog niet helemaal overtuigd. Tot mijn vader het vaasjes-incident van eerder deze week aanhaalde….
Ik ben een heel slecht drinker. Mijn nieren zijn gewend aan bijna permanente uitdroging. Ik vergeet het gewoon. En alhoewel het belang van drinken mij echt heel erg duidelijk is, en ik ons vlindertje toen zij nog een sonde had echt meer dan genoeg vocht gaf, gaat het – sinds ze zelf drinkt – nog wel eens mis. Ook bij haar vergeet ik haar simpelweg een beker drinken voor te zetten. Dat is voor een gezond kind al niet goed, maar bij ons vlindertje die jarenlang last heeft gehad van verstoppingen echt heel stom…
Tot ik deze week de keuken in liep…
Het was één van die heerlijk warme dagen. Op tafel stond een klein vaasje met één roos. Ik zag mijn kleine meisje naar de tafel lopen, met een soepele beweging de roos uit het vaasje halen en met één grote teug het vaasje leegdrinken….
Dat noemen wij toch echt…
zelfredzaam…
© Leontien Sauerwein
Leontien Sauerwein 
Geweldig😂😂
LikeLike