Prioriteiten

Wees je bewust van het zitten. Hier, in deze ruimte. Laat je gedachten gaan. Gedachten over wat je nog moet van jezelf, wat je nog wilt bereiken.

Als restverschijnselen van een operatie heb ik al jaren nek-, rug en schouderklachten. Op advies ben ik gestart met ontspannings-yoga en dan worden steevast dit soort ontspannings-zinnen uitgesproken. Ik moest er van de week een beetje van grinniken. Heel lang heb ik naar die gedachten geleefd. Waardoor het me nooit echt lukte te genieten, van bijvoorbeeld een zonnige zondag als vandaag. Aan het eind van de dag wist ik mezelf heel vaak te vertellen wat ik de volgende zondag beter ging doen om het nog leuker te maken.

Hoe ouder je wordt hoe relatiever je dit alles gaat zien. Maar ik kan u verzekeren, een gehandicapt kind krijgen is ook een hele goede rem. Zeven dagen per week breng ik mijn gehandicapte dochter volgens een vast ritme naar bed. En als ik zeg een vast ritme, dan bedoel ik een vast ritme: elke dag eten wij een toetje in bad, elke dag lopen wij uit bad in ganzenpas naar de slaapkamer, elke dag poept bij ons iemand op de kop van de mol, elke dag gaat direct na de laatste zin de bril af, elke dag kniel ik nog even bij haar bed en vertel haar wat er de volgende dag gaat gebeuren (“morgen ga je naar school, dan is juf A er en de kindjes uit je klas, en als je thuis komt is mama er”).

Daarvan afwijken levert dagen stress op. En dus wijken wij nauwelijks af. Is er iets leuks tussen vier en zeven ’s middags, dan kan ik niet. Heel overzichtelijk.

En het gekke is, ik geniet nu meer dan ooit van zo’n zonnige zondag als vandaag.

Het gaat me te ver u een gehandicapt kind aan te raden, maar leven met een paar duidelijke prioriteiten is echt het overwegen waard.

 

© Leontien Sauerwein