Muziekdocent gezocht!

Ons vlindertje verwerkt informatie ontzettend traag èn heeft een hele korte concentratieboog. Die combinatie is ingewikkeld. Fantasiespel strandt al snel: het eten uit het pannetje komt zelden op een bordje terecht, omdat ze het verhaaltje dan alweer kwijt is. En ook in contact met anderen gaat het geregeld mis. Waar ons vlindertje nog staat na te denken over een vraag (en je dan alleen maar aanstaart), denken de meeste mensen dat ze hen niet begrepen heeft. Mijn hart breekt als ik haar weer eens antwoord zie geven aan een inmiddels afgewende rug. Ik worstel dagelijks met deze ingewikkelde cocktail van gebrekkige vaardigheden.

Er zijn echter momenten waarop deze cocktail compleet afwezig lijkt. Momenten waarop ons vlindertje lang aandachtig luistert. Momenten waarop ze iedere prikkel lijkt te ontvangen. En dat is als ze naar muziek luistert.

Zaterdag had ik kaartjes gekocht voor een balletvoorstelling van het Nationale ballet, zondagochtend luisterden wij naar een uitvoering van een cantate van Bach en ’s middags naar één van haar zussen die met haar moeder popliedjes zong. Drie keer muziek. Drie keer zat mijn dochter wiegend op schoot de muzikanten of dansers na te doen. Drie keer was er geen sprake van afgeleid zijn of rondjes lopen. Drie keer toonde ze zich daarbij ook nog eens enorm muzikaal, het klappen gaat precies op de maat. Als ze meezingt is het loepzuiver.

Ik weet vaak niet hoe haar hersenen werken. Heel vaak worstel ik en heb het gevoel dat ik maar beperkt toegang krijg tot die hersenen. Heel vaak ben ik zoekend naar een ingang om echt contact te maken. En dit weekend dacht ik: het lijkt wel alsof muziek de enige in de wereld is die de toegang tot mijn dochters hersenen heeft gevonden. De enige die de juiste deurbel kent.

Wie helpt mij een muziekdocent vinden die iets weet van gehandicapte kinderen en samen met mij op zoek wil naar die toegangsdeur?

 

© Leontien Sauerwein