“Morgen? Morgen? Morgen?”
Mijn dochter is in de war en om die verwarring te bestrijden vraagt ze de hele dag wat er morgen gebeurt. Het antwoord, hoe helder ook, stelt niet gerust. Want de school is dicht. Door corona is de school dicht. En dan?
Ik weet het ook niet precies. Dat is op praktisch niveau niet waar. Op praktisch niveau weet ik het precies. Van school hebben we heldere instructies gekregen: een heel pakket zat van de week in de bus met het weekoverzicht en de benodigde materialen. Het COVID19-weekschema van de eerste lockdown is er weer bij gepakt. Ik heb zelf ook werk te doen en dus is er een weekplanning gemaakt. Ik kan haar precies uitleggen; wie wanneer met haar met school belt en knutsels zal maken. Maar dat helpt niet.
Want het is anders. Ze voelt haarfijn aan dat de wereld niet doet, wat ze normaal doet. Ze kan niet naar school, de plek waar ze na thuis en oma het liefste is. De eerste lockdown is zo lang geleden, dat weet ze niet meer. Bovendien had ik toen meer tijd en stapte nog redelijk onbevangen de intelligente lockdown in. Toen was ik nog niet zo moe en scheen de zon. Dat is nu allemaal anders. Ik ben af, ook na een paar relatief rustige kerstweken. Ik zie op tegen deze weken en ik vrees de verlenging. Dat vaccin is er dan wel, maar de versoepelingen nog lang niet. Het virusseizoen is pas net begonnen en ik heb niet de illusie dat die drie gasten met Kerst door iedereen zijn gehanteerd.
“Morgen? Morgen? Morgen?” Huilend zit ons meisje naast me op de bank. Ik zucht diep en zet een muziekje op in de hoop dat dat haar kalmeert.
2021 is gestart met de belofte van het vaccin, maar die belofte kan ik mijn dochter niet uitleggen. Ik kan haar alleen maar vertellen wat er morgen gaat gebeuren. En dat antwoord stelt haar niet gerust….
PS: toch wens ik jullie allemaal een heel liefdevol 2021 met oog voor de ander èn jezelf (en ons allemaal zo snel mogelijk gevaccineerd zijn!).
© Leontien Sauerwein
Leontien Sauerwein 