Wanneer je een kind met een beperking krijgt, kom je ineens in een heel ander circuit terecht. Sociale klassen, in Nederland vanaf de middelbare school keurig van elkaar gescheiden, mengen zich weer in de gehandicaptenzorg. Ik vind dat altijd wel verfrissend. Toch een klein beetje weg uit die benauwde bubbel van hoogopgeleiden. Maar er zijn zat ouders die moeite hebben afscheid te nemen van de vaak hoge verwachtingen die ze hebben, en ik heb daar geen oordeel over.
Toch trof het me enorm toen ik een moeder bij een praatje over haar ervaringen, hoorde zeggen dat ze dat zo moeilijk had gevonden dat haar kind nu misschien wel niet naar de universiteit kon. De vanzelfsprekendheid die daaruit sprak, raakte me. En niet eens vanwege onze jongste, de beperkte. Het trof me veel meer vanwege de andere kinderen bij ons thuis, met wie niets ‘mis’ is en die heel hard gewerkt hebben voor hun VMBO en HAVO diploma. Is hun toekomst dan minder rooskleurig?
Succesvol op school is succesvol in een smal stramien met als hoogste trede de universiteit.
Geef mij maar de wereld buiten die universiteit…
Leontien Sauerwein 