Voorbereiden op welke toekomst?

Mijn generatie vrouwen is opgegroeid met de slogan: “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”. Opvoeden is in mijn ogen voor een belangrijk deel precies dat: je kinderen voorbereiden op de toekomst.

Maar wat is dat voor een toekomst? Het klinkt misschien gek, maar dat was een van de eerste gedachten die ik had toen ik vrijdagavond laat nog even keek of er nieuws was. Een staatsgreep in een land waarmee we in de NATO zitten? En als reactie daarop een verdere afbraak van een democratische rechtsstaat? Nadat de avond ervoor een man met een vrachtwagen opzettelijk een menigte in was gereden?

Het beangstigt me. Waar moet ik ze op voorbereiden? Dat iedereen in de wereld gek geworden is? Maar dat het in Nederland niet zo’n vaart zal lopen, omdat de politie hier heel goed weet wat er gebeurt. En is dat wel zo? Er is genoeg voor te zeggen, maar ook hier is het VWO-diploma van Kees ten onrechte meer waard dan dat van Mohammed. Ook hier is er een gapende kloof tussen de kansen voor kinderen.…

Of houd ik het nare nieuws bij hen weg? Daar geloof ik niet in. Alleen al niet omdat ze het allang gelezen hebben op de nieuws-alerts op je telefoon (“Mam, hier is je telefoon, de Volkskrant heeft een bericht gestuurd: iets met 80 doden in Niezu…”). Of omdat ze het toch op het schoolplein bespreken en dan de wildste verhalen ontstaan: mijn zoon legde me laatst omstandig uit waar een aanslag in Nederland zou kunnen plaatsvinden. Dat hadden ze op school in de pauze met elkaar beredeneerd…

Opvoeden is je kinderen voorbereiden op de toekomst, op de onvermijdelijke tegenslagen die ze gaan meemaken in hun leven. Alleen ik had daarbij altijd liefdesverdriet, verraad van een vriend, boze bazen of een scheiding in gedachten. Maar het is veel meer, veel ingewikkelder, onzekerder en groter dan henzelf….

Ik vind het moeilijk de goede woorden, toon en balans te vinden om die onzekere kant van de toekomst met mijn kinderen te bespreken. Maar ik vind het eigenlijk nog veel moeilijker dat ik überhaupt naar die woorden, toon en balans moet zoeken…

 

© Leontien Sauerwein