Knipogen op vakantie

Vakantie met een kind met beperkingen, of je nu weggaat of thuis blijft, is een uitdaging eufemistisch gezegd. Vaste routine, vertrouwde plekken en het bekende regenachtige Hollands weer ontbreken immers. Ons vlindertje blijkt gelukkig goed tegen fysieke verplaatsingen of wisselingen in routine te kunnen, zolang wij maar bij haar zijn. Maar dan nog is het een hele toer om haar duidelijk te maken dat het kleine huisje voor even haar thuis is en dat we elke dag “leuke dingen gaan doen”. Want waarom wonen we ineens in een huis wat veel kleiner is dan het onze, waar het stoffig is en stikheet ’s nachts? En vonden wij als kind de dagelijkse uitstapjes van onze ouders nou de leukste onderdelen van de vakantie?

Een eigen campingbedje met de lakens met mama´s wasmiddelgeur en pop helpen al behoorlijk. Het belangrijkste is echter innerlijke rust bij de ouders zelf. En dat is meteen de paradox: je bent na een jaar zorg enorm aan vakantie toe, maar om die vakantie te laten slagen moet je eigenlijk voordat je op vakantie gaat de rust hebben die je in die vakantie wil opdoen.

Wat helpt zijn kleine blijken van begrip van je medevakantiegangers. Zoals de vrouw die vorig jaar toen ons vlindertje de speeltuin reuze spannend vond, terloops opmerkte “dat mag, want zij heeft al genoeg meegemaakt zo te zien”. Of de moeder die mij twee jaar geleden toen mijn dochter ineens allerlei gillende geluiden begon te maken (haar “gehandicapte gillen” noemde ik dat), geruststelde met de woorden: “alle kinderen schreeuwen en zij tenminste van plezier”. Eigenlijk heb ik daar sowieso de meeste behoefte aan: niet een grootse oplossing voor de problemen, want meestal is die er niet en anders verzin ik hem zelf wel, maar kleine blijken van begrip, een knipoog net als je die nodig hebt, die helpen echt.

En omdat vakantie of vrije tijd thuis met een kind met beperkingen eerder hard werken dan uitrusten is, eerder behoefte aan ontvangen van knipogen, dan aan het geven van knipogen omvat, gaan de Knipogen van Leontien de maand augustus op vakantie.

 

© Leontien Sauerwein