Schermentijd

Zolang er schermen zijn, zijn er discussies over de hoeveelheid tijd voor die schermen. Dat kwam ongetwijfeld met de TV en is met iedere toename van het aantal schermen exponentieel gegroeid. Een scherm met licht: het blijft iets onweerstaanbaars.

Ook bij ons thuis. Nu hebben wij de mazzel dat onze zoon wel veel van alle aanbod op die schermen, maar tegelijkertijd ook heel erg van zijn speelgoed houdt. We hebben vooralsnog dus een goede balans tussen schermentijd en geen schermentijd gevonden, zonder al te hoogoplopende discussies.

Nooit gedacht dat ik met mijn zoon ook een discussie zou voeren over de hoeveelheid schermentijd die zijn kleine zusje krijgt. Tot deze zomer was ons vlindertje matig geïnteresseerd. Het was haar vaak te onrustig. Haar bijdrage aan de TV was er recht voor gaan staan, zodat wij niks meer zagen. De Gebaren DVD´s van Lotte en Max brachten daar verandering in. Deze serie legt op een geweldige manier de belangrijkste gebaren in het leven van een klein kind uit: eten, drinken, buiten spelen, feest, boerderijdieren, school, etc.

Ons vlindertje is hongerig naar gebaren, omdat zij daarmee met ons kan praten. We hebben dus vertederende vakantiefoto’s waarin zij met een enorme roze koptelefoon op naar het kleine schermpje van de mobiele DVDspeler zit te kijken, haar handen alsof zij aan het typen is op de dvd-houder zelf. En de eerlijkheid gebied te zeggen: ze pikt er inderdaad gebaren op. Het zijn geen volzinnen, maar we gaan met kleine stapjes vooruit.

Toch klopt het niet helemaal als ik mijn zoon voorhoud dat zij aan het leren is als zij die DVD´s kijkt. Die schittering in haar ogen, de vreugdekreten als de DVD aangaat, de scene die ze schopt als ik haar duidelijk maak dat we tijdens het eten geen DVD kijken… Het licht in het scherm heeft ook op haar een onweerstaanbare aantrekkingskracht.

En dat voelt hij. En zitten wij eraan vast: ook ons vlindertje moet aan de schermentijd… Nu nog bedenken hoe we dat gaan doen…

 

© Leontien Sauerwein