Familiepraat

Het jaarlijks familieweekend was onlangs weer. Een heel ding bij ons nu ik ruim in de zwagers en schoonzussen zit, waarvan een groot deel al opa en oma is. Deze keer organiseerden wij het samen met lieve neef en nicht. Organisatiecomité zijn betekent dat je niet alleen het eten, maar ook nog een weekend vullend spel met in elk geval een cryptogram op hoog niveau moet bedenken. Geen sinecure, maar het was allemaal gelukt.

Onderdeel was een Maak jezelf nuttig – spel (altijd handig om niet te veel zitvlees te laten ontstaan), waarmee Jokerpunten te behalen waren. Grappig genoeg sloeg dat deel juist bij de kinderen enorm aan met onverwachte effecten: kinderen wekten hun ouders om 6 uur ’s ochtends met de woorden “als we er nu uitgaan, krijg jij jokerpunten”, de drankconsumptie steeg met sprongen doordat iedereen om de haverklap werd bijgeschonken en onze zoon stond om tien uur ´s avonds de eetzaal te vegen…

Vooraf wisten wij niet zo goed wat te verwachten met ons vlindertje in zo´n grote groep. Zou ze zich handhaven? Ik had bedacht dat ik een paar van de meest gebruikte gebaren op voorhand zou rondmailen, maar dat was me in de tombola van voorbereidingen ontschoten. De eerste momenten waren de familie en ons vlindertje wat onthand. En dan komt al snel zo’n moment waarop het chronische verdriet je even uit je evenwicht brengt: “Oja, wij begrijpen elkaar nu wel, maar de rest van de wereld speekt jouw taal niet. Hoe moet dat als ik er niet meer ben om voor je vertalen?”

Maar daarmee onderschatte ik ons fysieke begrip en de kracht van muziek. Ons vlindertje wist al heel snel met hele directe fysieke aanwijzingen haar vele tantes en een enkele oom te bewegen tot het zingen van liedjes. Spelenderwijs en met een beetje hulp van ons, leerden de tantes daarbij de gebaren en ontstonden er heuse ‘gesprekken’. Het zijn niet de meest logische woorden die ze leerden, maar ach je hebt met peuters wel vaker malle gesprekken en ons vlindertje genoot zichtbaar. En dus antwoordde één van de tantes monter op een vraag van een van de kinderen: “Ik weet niet hoe ik haar moet vragen of ze wil eten, maar ik kan haar wel vertellen dat een beer haar broodje gaat smeren…”.

 

© Leontien Sauerwein