Efficiënt…

Mijn echtgenoot is enorm efficiënt. In een waanzinnig tempo kan hij keuken, kamer, eigenlijk het hele huis opruimen (al grapte mijn zoon vanochtend: “ja mam, maar als we dan de kast openmaken dondert alles er in één keer uit…!”). Ik ben van nature niet met deze eigenschap behept. Ik doe altijd tien dingen tegelijk en ben vooral gericht op de vraag of iedereen het gezellig heeft. De praktische zaken van het leven, ach die kunnen altijd nog. Zolang je alleen of met z’n tweeën bent en je hebt voldoende schone onderbroeken, kom je met deze aanpak een heel eind.

Mijn probleem is vooral dat ik tijdens de huishoudelijke klussen nadenk, niet over de klus zelf maar over zo ongeveer al het andere waarover je kunt nadenken. En die combinatie van ‘niet-denken over wat je aan het doen bent’ en ‘wel-denken over wat je niet aan het doen bent’, is vrij dodelijk. Dan vind je jezelf regelmatig met een pak melk voor de wasmachine terug, je wanhopig afvragend wat je ook alweer ging doen. Mijn man wordt hier gek van. Wat ik begrijp, want ik word er zelf ook gek van..

Het krijgen van kinderen heeft wel geholpen. Kinderen vreten zoveel van je tijd, dat je wel wat efficiëntie-slagen moet maken. Al is het maar omdat je ze niet élke dag met vlekken in hun shirt naar de crèche wil brengen. Ik hoorde ooit een man naast me in de tram tegen zijn vriend verzuchtten: “Taxi’s en trams zijn inderdaad levensgevaarlijk, maar ouders met een leeg kinderzitje om 5 voor 6 ’s avonds, die……” Ik herkende het meteen, al is die dodenrit op je fiets om sluitingstijd van de crèche te halen natuurlijk niet echt een teken van efficiëntie… Toch werd ik efficiënter.

Gek genoeg werd ik echt efficiënter toen ik stopte met werken. Of misschien is het niet efficiënter als wel daadkrachtiger en dat bevordert toch je efficiëntie. Ik denk niet dat het lag aan stoppen met werken; het is meer dat een kind met beperkingen veel dingen relativeert en je tegelijkertijd bewust maakt wat je echt belangrijk vindt in het leven. En praktisch: de zorg slurpt zoveel van je tijd en je emotionele energie, dat je er echt niet nog onnodige twijfels over triviale zaken in het leven bij kunt hebben. De was is nog steeds een ontwikkelpunt, maar mijn beslissingssnelheid is sterk verbeterd. En daarmee mijn efficiëntie. Al sloeg ik een paar weken geleden door…

Wij wilden de woonkamer veranderen. Ik zal niet uitweiden waarom, maar dat betekende ook dat de boekenkast flink leger moest. Mijn man had al gehint dat die enorme rij kookboeken best weg konden. Voor hem inderdaad niet noodzakelijke ballast: de man kan zo goed koken dat een kookboek alleen maar een inspiratiebron is. Voor mij echter een noodzakelijk element voor het laten slagen van de maaltijd. Tegelijkertijd een triviale zaak, er zijn vele wegen die leiden naar een goede maaltijd, dus hup weg met die enorme rij. Ik viste er een paar kookboeken voor mezelf uit en de rest ging in vele dozen voor de kringloop.

Een paar weken later ging mijn echtgenoot zelf worst maken: compleet met darmen en worstpers aan de slag. De worst zou extra lekker worden als je hem pekelt. En voor de finesses van het pekelen is Larousse Gastronomique een goede bron.

De Larousse…..

waren dat niet die twee prachtig ingebonden witte boeken die we niet zo vaak inkeken en dus in mijn daadkrachtige ogen best in de kringloopbak…….?

Iedere kookliefhebber weet nu welke doodzonde ik beging…
En we kunnen alleen maar hopen dat een kookliefhebber met klein budget de kringloopwinkel is binnen gelopen….

 

© Leontien Sauerwein