Afgelopen week was ik twee dagen weg voor mijn opleiding. Dat vergt altijd wat voorbereiding: niet alleen voor de opleiding zelf natuurlijk, maar ook thuis is het wel handig als de boodschappen in huis zijn en de kleren van de kinderen gewassen. Tenminste dat dacht ik lange tijd. Op zich is het ook niet zo´n gekke gedachte: wij hebben het momenteel onderling zo verdeeld dat ik het leeuwendeel van het huishouden op me neem. Boodschappen en de was zijn mijn verantwoordelijkheid, dus is het niet zo raar dat ik dat niet uit mijn handen laat vallen als ik wegga.
Toch zat er lange tijd onbewust ook een beetje de gedachte achter dat het noodzakelijk was dat ik dat deed. Alsof de boel in elkaar zou donderen als ik geen vier pakken melk in de ijskast achterliet … Ook de omgeving blijkt vaak dezelfde stereotype rolverdeling onbewust in het hoofd te hebben. Een bevriende, bepaald niet ongeëmancipeerde, moeder bood de dag voor mijn vertrek heel behulpzaam aan dat manlief haar altijd kon bellen als dat nodig was…. Alsof hij acuut in paniek zou raken van de zorg voor twee van zijn kinderen….
De man heeft er tenslotte – in zijn woorden – al twee “opgevoed, met gezond gebit en rijbewijs” afgeleverd…
Deze week werd ik echter ook nog geconfronteerd met een andere kant. Mijn man heeft de zaak beduidend strakker georganiseerd dan ik.
Ik weet allang dat kinderen weinig in beweging komen als hun gelanterfant geen daadwerkelijke consequenties heeft. En dus heb ik geleerd grenzen te stellen en consequenties in het vooruitzicht, als er niet wordt gedaan wat ik vraag. Alleen… ik blijk niet zo effectief in het stellen van mijn grenzen en het aanleren van zelfredzaamheid. De zelfredzaamheid van onze zoon bleek immers in mijn tweedaagse afwezigheid met sprongen omhooggegaan. In plaats van vragen om een schone broek (ik doe weliswaar de was en alles is altijd schoon, maar de schone was ligt zelden in de kast)… bleek zoonlief niet alleen uit zichzelf zijn broek in de droger gezocht te hebben, maar had hij en passant ook even de droger leeggeruimd…. Ik vroeg mijn zoon hoe het kwam dat hij dat bij papa wel allemaal zelf deed…
“Omdat ik anders geen schone broek krijg, mam.….”…
Daar komt bij dat het huis spik en span was toen ik thuiskwam en alle was opgevouwen in de kast…
Ik verweer mij altijd tegen mijn minder strakke organisatorische vaardigheden, met de stelling dat het bij mij wel heel gezellig is…..
Maar ook dit werd op de ochtend van mijn vertrek meteen al gelogenstraft.
Op het moment dat ik de deur achter mij dichttrok, hoorde ik ….
“Ok jongens…. En nu keten!!”
Het is goed dat ik weer ga werken….
© Leontien Sauerwein
Leontien Sauerwein 