Eberhard

Afgelopen donderdag overleed onze burgemeester, Eberhard van der Laan.
Amsterdam, heel Nederland treurt, en ik ook.

Eberhard was een van mijn leermeesters. Als advocaat en later opnieuw als ambtenaar op het stadhuis werkte ik voor hem. Alhoewel Eberhard zelf altijd zei met, voelde het voor mij toch vooral als voor…. De verhoudingen waren prettig helder. Werken voor hem was leuk, er gebeurde altijd wat, het was nooit standaard. Het enige waar je voor moest zorgen is ´heel goed zijn´ en je rol kennen. Hele groten hebben nu eenmaal een slagschaduw.

Een van de belangrijkste lessen in mijn werkend leven heb ik van Eberhard geleerd. Je moet altijd onafhankelijk blijven: zorg ervoor dat je niet afhankelijk wordt van de plek waar je zit, dan behoud je je kritisch oordeelsvermogen. Hij combineerde dat vermogen met echte resultaatgerichtheid. Vroeg zich als burgemeester altijd af of de burger er echt wat aan had (fijn dat er beleid is, maar krijgt de burger van Amsterdam ook daadwerkelijk een oplossing, én een beetje snel?) én of het nog uit te leggen was aan diezelfde burger…. Eigenlijk heel simpele uitgangspunten.

Ik moest daaraan denken toen ik de column van Bas Heijne in het NRC las dit weekend. Heijne stelt terecht dat Eberhard gedrevenheid en nuchterheid combineerde, twee eigenschappen die iedere bestuurder zou moeten hebben, maar helaas niet vaak heeft. Dus jazeker, dat verwachten we inderdaad van bestuurders… maar Heijne rekent buiten de mens zelf als hij betoogt dat we die eigenschappen niet moeten vereren. Het is namelijk helaas weinigen gegeven echt onafhankelijk of in zijn woorden gedreven en nuchter te blijven. En dat mag best een beetje bewonderd….

Er zijn deze dagen, weken zoveel mooie woorden al geschreven. Maar los daarvan, los van alles wat er geschreven is, vind ik het bovenal …
heel heel heel verdrietig als je vader doodgaat als je nog op school zit, of je je moeder al hebt moeten verliezen, je grote liefde te vroeg sterft…..
Ik had het ze zo gegund als ze nog wat langer samen hadden kunnen zijn.

Het mocht niet zo zijn…

Vaarwel Eberhard….

 

© Leontien Sauerwein