Het gaat om de kleine dingen…

Bij ons huwelijk hield mijn schoonvader een speech waarin hij ons meegaf dat het om de kleine dingen gaat in het leven, de merksteentjes die je langs je pad vindt. Mijlpalen zoals huwelijk, geboorte, promotie of zoveel-jarig huwelijksfeest, het moet zeker allemaal gevierd worden, en ook bij de dood moet goed stil gestaan worden. Maar vergeet niet, gaf hij ons mee, de kleine dingen: een klein gebaar van liefde, een arm om je heen, een echt luisterend oor of het vertrouwen van een leerkracht. Het zijn die kleine dingen die het verschil maken in het leven.

Ik moest hieraan denken toen ik mijn speech voor de 65e verjaardag van een van mijn schoonzussen voorbereidde. Het zijn juist haar kleine gebaren geweest, die me de afgelopen jaren er een paar keer echt even doorheen sleepten. Vlak na de geboorte van ons vlindertje zat ik alleen thuis. Ons vlindertje hing aan een zuurstofmonitor die drie keer per uur afging met de acute stress die dat alarm iedere keer weer opriep (ook ´s nachts!) en ik was dringend op zoek naar extra thuiszorg. Maar dolende in het donkere woud van de gehandicaptenzorg.

Mijn schoonzus belde en bood heel praktisch aan even in haar netwerk rond te bellen. En precies dat praktische gegeven op een van mijn eenzaamste momenten, trok me erdoorheen. Het waren maar een paar belletjes en ik moest het toch echt verder zelf regelen, maar dat iemand even naast me ging staan was de letterlijke stutting die ik even nodig had.

We denken zo in successen en resultaten in onze maatschappij, dat we soms vergeten dat gewoon even naast iemand gaan staan, vaak al genoeg is. Het ongemak dat veel mensen voelen als ze met je verdriet geconfronteerd worden, gaat ook over hun onvermogen om dat verdriet op te lossen. Maar dat verwacht je als verdrietige vaak helemaal niet. Je wil eigenlijk vooral dat iemand even bij je blijft, zodat je even wat minder alleen bent. Mijn schoonzus voelde dat precies aan.

En eigenlijk vind ik dat een hele mooie gedachte zo in de aanloop naar Kerst en de onvermijdelijke voornemens voor het nieuwe jaar. Om te proberen ietsje vaker even bij iemand te blijven staan. Een merksteentje te zijn….

Want het zijn de merksteentjes die het verschil maken…

 

© Leontien Sauerwein