Een nieuw begin

Het is 2018. Een nieuw jaar. Met de gebruikelijke goede voornemens. Ik ben een fervent tegenstander van goede voornemens, omdat het voor mijn gevoel een soort aflaten zijn. Je voelt je hartstikke goed met die voornemens. Terwijl ik denk dat je beter gedurende het hele jaar door af en toe bewust stil kunt staan bij de vraag of je “nog goed bezig bent”, zoals een dierbaar familielid altijd zei. Maar toch spreekt een nieuw jaar me wel aan…

Een nieuw jaar is een nieuw begin. En dat vind ik een mooie gedachte; dat je opnieuw kunt beginnen. Wij zeggen thuis altijd tegen elkaar: je mag op alles terugkomen, behalve op het ja-woord… Daarmee bedoelen we dat het belangrijk is de ruimte te geven – en te nemen – om van inzicht te veranderen. Je kunt anders over dingen gaan denken en het helpt niet om meestal jezelf vast te zetten in eenmaal ingenomen standpunten of denkbeelden over hoe het leven zou moeten zijn.

Ik werd hieraan herinnerd toen ik één van de eerste uitspraken las op de scheurkalender die ik mezelf cadeau had gegeven. Het was een uitspraak van de filosoof Epictetus die heeft gezegd: “Niet de dingen zelf maken de mensen van streek, maar hun denkbeelden erover.” Epictetus betoogde dat je alles wat bestaat kunt verdelen in dat waar wij macht over hebben en dat wat niet in onze macht ligt. En dat veel ons kan overkomen, vaak door machten buiten onszelf gelegen. Maar dat het dan zaak is je te concentreren op je eigen houding ten opzichte van datgene wat je overkomt. Want daar heb je wel macht over.
Natuurlijk ligt het genuanceerder in praktijk. Want het klinkt leuk. Maar als het noodlot toeslaat en je verliest al je toekomstverwachtingen, dan heb je gewoon een nieuw perspectief nodig. En eerst vooral praktische hulp. En geen mooie praatjes over je houding ten opzichte van je verlies.

Toch zit er wel een kern in. De afgelopen jaren heb ik veel van mijn toekomstverwachtingen verloren. Of sterker: ik moest afstand te doen van de vrijheid mijn dagen zelf in te kunnen richten. Ik werd, en word tot op zekere hoogte nog steeds, geleefd zonder dat ik de macht had daar iets aan te veranderen. Daar kun je heel verdrietig en gefrustreerd over worden. Of je kunt je richten op de zaken waar je wel energie van krijgt, geregeld zaken die de situatie je juist gebracht heeft.

En daar schuilt hem voor mij nu precies dat nieuwe begin in. Ik heb veel opgegeven, maar ook veel gekregen. Ik begin dit jaar aan een nieuwe carrière (ik start mijn eigen praktijk voor verliesbegeleiding), ik sta dichter bij mijn kinderen dan ooit, simpelweg doordat ik zoveel van hun leven meemaak (wat geen statement voor thuisblijven is, maar vooral iets over mij zegt, laat dat duidelijk zijn), ik heb de voldoening van schrijven ontdekt (met deze blog als gevolg), ik ben gigantisch met mezelf geconfronteerd maar heb mezelf daardoor ook heel goed leren kennen (dat scheelt een hoop denkbeelden over hoe het ideale leven eruit moet zien!).

Kortom: je bepaalt zelf hoe je kijkt naar de dingen die je overkomen. En dat geeft opening naar een nieuw begin…

Als dat inzicht geen mooi begin van 2018 is …..

 

© Leontien Sauerwein