Nu ons vlindertje op school zit, hebben we ook ineens met schoolvakanties te maken. Op haar vorige plek liep de zorg, op een paar weken in de zomer na, het hele jaar door. Toen zij naar school ging realiseerde ik me dat dit aanpassing van ons zou vergen, omdat een vast dagritme voor verstandelijk beperkte kinderen toch het beste is. Maar ook omdat mijn zoon net als zijn zusje echte aandacht van zijn moeder verdient, iets wat ik in haar aanwezigheid te vaak niet kan bieden. De afgelopen vakanties hebben we dat goed opgelost met oppassen, veel duidelijkheid en ieder eigen uitjes.
Waar ik niet aan gedacht had is dat school ook om een andere reden de voorkeur van ons vlindertje kon hebben. En die reden heet Juf. Juf is het. Haar held. Sterker, zij is een Superheld, of om met mijn zwager te spreken: Juf staat eigenlijk boven Onze lieve Heer… Als ouder val je in de puberteit van een voetstuk, maar ik lig nu al op de grond…
Bij iemand zo groots wil je natuurlijk elke dag zijn. Dan komt die motivatie voor school vanzelf. Uit verschillende onderzoeken blijkt echter al jaren dat de Nederlandse leerling niet al te gemotiveerd is. Ik vind dat een enorm zorgelijk gegeven. De vorige minister van Onderwijs noemde, in navolging van de OESO, één van de oorzaken dat het onderwijssysteem te weinig rekening houdt met onderlinge verschillen. Ik ken het hele onderzoeksveld onvoldoende dus waag mij niet aan analyses, maar met mijn boerenverstand denk ik dat de motivatie voor school flink omhoog gaat als het onderwijs wat je krijgt erop gericht is jou uit te dagen op jouw eigen sterke kanten.
En dát is voor mijn gevoel precies waarom Juf tot zulke grote hoogten is gestegen. Want Juf is niet alleen een hele deskundige juf, die met veel toewijding, zorg en creativiteit deze doelgroep benadert, die lief is en tegelijkertijd heel duidelijk over de regels… Juf kijkt vooral ook heel erg naar het individuele kind. Ik heb in de afgelopen vier maanden meer mails met vragen over ons vlindertje gehad dan ik in de zes jaar daarvoor heb gekregen. En natuurlijk is dat bij een doelgroep die zelf niet praat eerder nodig, en natuurlijk is het leerlingaantal in haar klas maar een fractie van het aantal in een reguliere klas, en natuurlijk heeft het reguliere onderwijs veel grotere cognitieve druk (ja dat is een term en dat betekent dat de druk vanuit Den Haag en ouders sterk gericht is op de cognitieve prestaties), maar er speelt hier nog iets anders.
Ik voel en ervaar bij Juf, eigenlijk bij de hele school van ons vlindertje, echte interesse om ons vlindertje daadwerkelijk persoonlijk te leren kennen. De wens om alles van haar te begrijpen, zodat zij het onderwijs zo kunnen inrichten dat zij het maximale uit haar halen. Het gaat op deze school heel erg om het individuele kind en wat diens behoeften zijn. En pas daarna komen de methoden, protocollen, en andere regels….
En dat is een mentaliteit. Dat is een mentaliteit, werkwijze, een aanpak, een op het individuele kind gerichte visie waarvan je hoopt dat die in alle scholen van Nederland gemeengoed wordt.
En bij Juf komen daar dan ook nog al die andere eigenschappen bij……
Ik denk dat mijn zwager gelijk heeft…
© Leontien Sauerwein
Leontien Sauerwein 