Fantasiespel

De eerste jaren van mijn zoon heb ik alle boeken gelezen die er bestaan over de ontwikkeling van een baby of jong kind. Van “Oei ik groei” tot “Dr Spock”, ik had het allemaal in huis en allemaal gelezen. Het lastige was dat mijn zoon zich niet zo aan de theorie hield… Hij volgde vooral zijn eigen pad, wat op het ene gebied voor en op het andere gebied achter op het gemiddelde kind liep. Zo viste hij met een maand of zes een haar van mijn schouder (wat rijkelijk vroeg is voor de pincetgreep), maar liep hij pas met negentien maanden (wat weer rijkelijk laat is).

Ik wist dus nooit zo goed wat ik moest doen om zijn ontwikkeling te stimuleren. Dat lag ook aan het gegeven dat ik niet zo’n hele goede speelmoeder ben (behalve als het om technisch Lego gaat), waar ik me dan weer schuldig over voel. Ik herinner me nog dat ik een keer met echt goede bedoelingen ging zitten en aan mijn zoon een blokkendoos voordeed waarbij je blokken in de bijpassende vorm moet doen. Na het eerste blokje, rukte mijn zoon de doos uit mijn handen en stopte in noodtempo alle blokken in het juiste gat…. Ik heb daarna lang gedacht dat de ontwikkeling van kinderen vanzelf gaat en ik daar in elk geval niet veel aan kon toevoegen (daar ben ik genuanceerder over gaan denken…).

Mijn dochter hield zich ook niet aan de theorie. Niet alleen omdat ze verstandelijk beperkt is, maar ik vrees ook omdat zij ergens net zo eigenwijs is als haar broer. Tot haar derde verjaardag was haar belangrijkste focus leren lopen. En sindsdien is zij de wereld aan het ontdekken en heeft zij een enorme sprong in het contact met haar omgeving gemaakt. Toch speelt ze niet echt. Ze rommelt wat met poppen of een hark. En soms zien wij haar wel een beetje roeren in een pannetje in haar keukentje. Maar echt spel, nee dat zien we niet vaak…

Op school viel dat ook op. Zij had een verder uitstekend rapport, waarbij ze zo ongeveer alle doelen die ze dit jaar moet halen al bijna gehaald heeft (we waren -en zijn- apetrots). Alleen op fantasiespel scoorde ze nog niet zo goed. En fantasiespel is nu net belangrijk voor zo ongeveer alles…. Met fantasiespel orden je je wereld en ervaringen als kind. Wanneer je goed kijkt en vooral luistert naar kinderen in fantasiespel, kun je precies zien waar ze mee bezig zijn….Dus ik moest nu toch aan de bak.

We hebben al jaren een poppenhuisje met behoorlijk traditioneel gezin; een opa, een oma, een mama, een papa en een baby. En grappig genoeg sloeg dat aan. En dus zaten wij vanmiddag de baby pap te geven, deed ze de deur open en dicht en kreeg oma veel kusjes. Hier was sprake van spel! Het begin van fantasiespel!

En het mooiste was dat ze met haar eerste spel ook liet zien waar ze mee bezig is…

Haar oma een kusje geven…

Deze is dus voor jou oma…