Vooruitgang maakt ook een beetje boos

Ons vlindertje gaat in haar communicatie met sprongen vooruit! Het is echt ongelooflijk: in een paar weken tijd hebben we nu ineens gesprekjes. Gesprekjes die zelfs een beetje heen en weer gaan. “Vlinder, doe je je jas aan?” “Ja! … Mama ook jas aan doen?” “Ja mama doet ook haar jas aan.” “Mama ook laarzen aan doen?” En met die wederkerigheid lijkt er ook een heel klein vleugje van spel te ontstaan. Veel reden tot vreugde dus. Toch heeft deze hele positieve kant een zwart randje. En dat maakt me ook boos.

Nu ons vlindertje ontdekt hoe bevredigend contact met andere mensen is, kruipt ze minder snel terug in haar schulp. Ze zakt minder makkelijk weg in haar eigen droomwereld, rondjes lopend met een speeltje in haar hand. Tegelijkertijd ontbeert ze veel vaardigheden om zich in die nieuwe wijde wereld te begeven. Zij kan eigenlijk geen initiatief nemen en is afhankelijk van anderen voor veel vormen van activiteit.

Concreet betekent dit dat zij de uren dat zij wakker is bijna iedere minuut aan één van ons vraagt of we willen spelen of waar de andere familieleden zijn, want ze heeft graag iedereen erbij. Maar wij zitten niet de hele zondag met z’n vieren, vijven of zessen in de woonkamer. En wij hebben ook niet de gelegenheid om van zeven uur ’s ochtends tot zeven uur ‘s avonds te spelen. Voorheen konden we haar bij tijd en wijle afleiden, bijvoorbeeld met Lotte en Max (geweldige gebaren DvD’s) of muziek, maar dat pikt ze niet meer.

En dus zit ik nu uitgeput achter mijn laptop deze blog te typen en staart mijn vermoeide echtgenoot naar het Journaal. Ik moet een oplossing gaan zoeken. Het aantal scenes en het verdriet daarover, ook bij haar, neemt toe. En daar zit hem het zwarte randje. Het gaat hartstikke goed met haar ontwikkeling, en juist daardoor wordt de zorg zwaarder. Ergens maakt me dat ontzettend boos. En alhoewel ik die boosheid natuurlijk mag voelen, schieten we er ook niet veel mee op.

En dus kijken we vooral naar de zonnige kant van dit weekend. En lachen we om ons vlindertje die haar vader op zondagochtend om half acht overhaalt om verkleed als Sinterklaas, met een te kleine kindermijter op zijn hoofd, door de woonkamer te schrijden….

 

© Leontien Sauerwein