Wat helpt nog meer?

Lotje&co stopt ermee. Lotje&co is een platform en een tijdschrift voor ouders van zorgintensieve kinderen. Tien jaar lang hebben zij verhalen van ouders gedeeld. Herkenbare verhalen. Verhalen waardoor je je gezien voelde. Het afgelopen jaar was ik één van hun vaste bloggers. En gek genoeg had ik in die rol dezelfde ervaring als ik als lezer had gehad; de reacties van ouders op mijn blogs gaven mij herkenning en erkenning. En nu stoppen ze.

Als je een zeldzame diagnose hebt zoals wij, heb je geen patiëntenvereniging of platform waar je andere ouders kan ontmoeten. Een platform als Lotje&co helpt dan. Mijn laatste blog van afgelopen vrijdag ging daarom ook over die vraag; wat helpt? Een blog van Lotje&co lezen helpt dus. Maar weet je wat ook helpt?

Op familieweekend gaan en merken dat je kinderen zich zo vertrouwd als thuis voelen bij je broer en schoonzus.

Het gevoel van veiligheid wat je daar zelf ook van krijgt.

Dat je stiefdochter uit zichzelf je vlindertje gaat aankleden compleet met twee fraaie staarten. En dat ze daar allebei gelukkig van worden.

Ontdekken dat je neef nog rapper van tong is dan zijn vader.

Met je nicht een ontwapenend kletspraatje maken in de keuken.

De slappe lach krijgen met je moeder als je een oude anekdote vertelt over dat stel op die Deense camping die de voortent ondersteboven aan de caravan probeerden te bevestigen.

Met je hond een lange wandeling maken en dan merken dat hij voelt dat je alleen in dat bos toch wat spannend vindt.

Dat je dat merkt omdat hij precies tien meter voor je gaat lopen en iedere tien meter omkijkt of je er nog bent.

Met z’n elfen aan een lange tafel eten en het gewoon gezellig hebben. Terwijl aan die tafel niet alleen je moeder maar ook je vader zit, die toch al veertig jaar gescheiden zijn.

Samen met je man koken. In harmonie welteverstaan.

Kortom: lieve familie. Dat helpt.

 

© Leontien Sauerwein