Hoop op verbinding

Vanavond was ik naar de film “Laat me”, over de jonge jaren van Ramses Shaffy. Een vriendin had me uitgenodigd. Het was een onmogelijk tijdstip rond etenstijd, maar zij is me dierbaar en dus ging ik. De pijn, onthechting en diepe vriendschap van Shaffy en List raakten ons. Op de terugweg spraken we over de hunkering naar verbinding en de hoop op samen, die in het slotlied klonk. “Daar kun je ook je blog over schrijven!”, zei mijn vriendin ten afscheid. Ik moest even slikken. Want die hunkering en hoop was ik deze week al eerder tegengekomen.

Ik sprak een nicht van ons. Haar kinderen hebben dezelfde leeftijd als ons vlindertje. Ze vertelde dat haar kinderen het soms moeilijk vinden met ons vlindertje te communiceren. Wat ik volkomen begrijp; ze is nauwelijks te verstaan en wat ze zegt heeft niet persé betrekking op de situatie van dat moment. Dat ze dan ook nog eens niet reageert op wat jij zegt, maakt communicatie helemaal ingewikkeld. Toch raakte het me.

Ons vlindertje zoekt waar mogelijk andere kinderen op. In de speeltuin, op de atletiekbaan van haar broer, op de verjaardagen van onze neefjes en nichtjes: steevast gaat zij te dichtbij staan en heel blij staren. De reacties van de kinderen zijn voorspelbaar en begrijpelijk. Onze neefjes en nichtjes zie ik steeds pogingen doen contact met haar te leggen, maar ze weten terecht niet altijd hoe ze het moeten aanpakken. Hoe ouder ze allemaal worden, hoe meer ik ze daarbij kan helpen. Maar die afwijzende blikken op de atletiekbaan en in de speeltuin, die zal ik niet kunnen voorkomen. En ons vlindertje voelt ze. Dat zie ik.

Hoe beperkt je ook bent, ieder mens hunkert naar contact, ieder mens hoopt op samen. Die hunkering en hoop is zo wezenlijk. Maar als je die hoop in de ogen van je beperkte dochter ziet, dan doet het zo’n pijn als die niet beantwoord wordt. Omdat je niet zeker weet of dat ooit goed komt.

In de tussentijd verbinden wij ons maar met iedere vezel in ons aan haar, en vormen als gezin een hecht samen.

Zoals Ramses mij vanavond toezong…

 

© Leontien Sauerwein (www.leontiensauerwein.com)