Muziek verbindt

Ons vlindertje is muzikaal; ik schreef er al vaker over. Al heel lang ben ik op zoek naar een geschikte muziekles voor haar. Een zoektocht die door corona verstoord werd en die ik laatst besloot weer op te pakken. In de aanloop naar die herstart, kwam ik er deze week achter dat het de afgelopen week Kindermuziekweek was.

Muziek is een andere taal, die ik niet spreek. Laatst las ik dat de hoogleraren Scherder en Swaab in het Concertgebouw een college hadden gegeven over de heilzame werking van muziek. Zij vertelden dat muziek stress, angst én somberheid afremt. Ik was dus blij met de Kindermuziekweek. Omdat ik het bestaan door mijn eigen onhandigheid te laat ontdekte, hadden we alleen nog dit weekend om daar iets mee te doen.

En dan tonen zich ineens de voordelen van muziek én de onlinesamenleving waarin we beland zijn. Want al wens ik alle performers van de wereld weer publiek toe, voor ons pakte het heel mooi uit. Zonder logistieke- en keuzestress hebben we zes verschillende voorstellingen kunnen bekijken. Van Dirk Scheele, via Flamengo, naar de allerliefste voorstelling “Coco kan het!” van Marianne van Houten over een vogeltje dat niet durft te vliegen en met een klein zetje het toch doet.

De ene voorstelling sloot beter aan dan de andere, maar allemaal riepen ze iets in ons wakker. Als de muziek aangaat, opent zich iets in mijn dochter. Als het tempo van de voorstelling laag genoeg is, raakt ze in vervoering. Dan komt er ruimte voor mijn dochter en mij om ons op een andere manier te verbinden met elkaar. Een verbinding die vanwege haar beperkingen soms zo lastig is. Muziek en theater bieden ons ruimte om samen iets te ervaren, waarover wij nooit zullen kunnen spreken. 

Muziek geeft taal waar geen woorden zijn.

© Leontien Sauerwein