Nieuwe coronamaatregelen. Anderhalf jaar hield ik de statistieken bij, keek ik naar alle persconferenties en kende alle maatregelen uit mijn hoofd. Tot ik me twee maanden geleden realiseerde dat ik aan het wachten was op Hugo de Jonge die mij ging vertellen dat corona over was en ik me tegelijk realiseerde dat dat moment helemaal niet gaat komen. Hugo’s hoop en 10 extra kilometer in deze marathon ten spijt: corona gaat niet weg, dit wordt ons leven de komende winters, tenzij de politiek een heel andere koers gaat varen. Ik besloot niet meer te wachten, maar mijn weg te zoeken in dit nieuwe leven. En dus werd dit weekend voor mij mentaal niet meer volledig gedomineerd door de persconferentie afgelopen vrijdag, maar door een hele bijzondere mijlpaal in het leven van de zoon van mijn oudste vriendin èn door de komst van Sinterklaas….
Want oh wat is die aangekomen in ons huis. We hebben een Sinterklaashoekje waar de Sinterklaasboekjes, de verkleedmijter en het door mijn zoon voor zijn zusje geknutselde Boek van Sinterklaas staan. Ons vlindertje kroop bijna in de TV toen hij aankwam zaterdag. Zondagochtend werden wij gewekt door “Hoor de wind waait door de bomen” en sprong ze even later met een enorme sprong uit bed, uitroepend: “Cadeautje!” Meer dan ooit gelooft ze (wat mij wel weer aan het denken zette, want ik sluit niet uit dat zij mentaal nooit de leeftijd bereikt dat je van je geloof afvalt; blijf ik haar dan tot op hoge leeftijd verhalen op de mouw spelden? Het is een dilemma waarvan ik besloot het even te laten rusten). Want oh wat is zij blij dat Sinterklaas er is en wat geniet ze van Sinterklaas spelen met haar broer. Pepernoten, Sinterklaas-journaal, ze volgt er meer dan drie kwart niet van, maar alles is even magisch. Het ontroert me allemaal enorm.
Toch bleek corona niet helemaal aan ons voorbijgegaan. Aan het ontbijt wendde ze zich tot haar vader en zei bloedserieus: “Papa, Sinterklaas heeft geen corona!”
Laten we het hopen….
© Leontien Sauerwein
Leontien Sauerwein 