Zelfzorg is ook incalculeren

We zijn een weekendje weg geweest, mijn man en ik. Helemaal coronaproof: we hebben geen mens gezien of gesproken, alleen wij twee. Cadeau van mijn ouders en broer. Heerlijk. Onze zoon ging bij zijn grote zus en haar vriend logeren, ons vlindertje bij oma. We hebben gewandeld, bijgepraat, enorm veel gelachen en lang geslapen. Ontspannen reden we terug aan het eind van de middag. We haalden onze zoon op en ik appte mijn moeder hoe laat ze ons vlindertje zou terugbrengen.

Als ik les geef aan zorgprofessionals vertel ik steevast dat een advies als “ga een weekendje samen weg” voor veel ouders van zorgenkinderen helemaal niet de oplossing is. Zelfzorg is belangrijk, maar vooral in het dagdagelijkse. Hoe kun je binnen de dagelijkse uitputtende routine momenten vinden om weer op te laden? Wat helpt jou te kalmeren als je je eigen stressniveau voelt stijgen? Ik zeg dan vaak: “Dat klinkt heerlijk een weekendje weg, maar als je vijf minuten na thuiskomst de eerste scene alweer achter de kiezen hebt, is alle bijgetankte energie in één klap weg.”

Bij thuiskomst moest ik aan mijn eigen woorden denken. Hoe zou dat gaan zo direct? Afgeleid door andere zaken, dacht ik er niet meer over na. Ons vlindertje kwam stralend binnen, vrolijk oma uitzwaaiend en verder kletsend. Niks aan de hand. Tot we aan tafel gingen en ze ineens in huilen uitbarstte. Niet gewoon huilen; brullen, slaan, niet tot bedaren te brengen. Iedereen van zijn hoeven geslagen. Pas toen ik apart met haar in de woonkamer ging eten, werd ze rustig.

Wat er misging? Ja, achteraf kan ik wel beredeneren wat we misschien anders hadden moeten doen, al kwam deze wel heel onverwacht. Maar om eerlijk te zijn, ook dan was hij denk ik wel gekomen, die scene. En dat is verdrietig, want we zijn dan allemaal van slag.

Tegelijk merk ik aan mezelf dat ik hem onbewust ook had ingecalculeerd. Niet leuk, wel reëel. Niet gefocust op voorkomen, maar mezelf bewapend voor: hoe ga ik ermee om? En misschien is dat wel de beste strategie.

Ik denk nu in elke geval nog steeds met veel plezier terug aan mijn weekendje weg.  

© Leontien Sauerwein